Dosis: 5 gram Syrische Wijnruit (Peganum Harmala) 10 gram Mimosa Hostilis Bereiding: De Syrische Wijnruit met een koffiemolen tot poeder vermalen, een uur tot anderhalf uur heel zachtjes gekookt tot het was ingedampt tot een drinkbare hoeveelheid. De substantie gefilterd, het vocht apart gehouden en de blubberige substantie nog eens gekookt in een nieuwe hoeveelheid water. Weer gefilterd en het vocht bij de rest van het extract gedaan. Ditzelfde heb ik vervolgens ook bij de Mimosa gedaan, met als verschil dat ik er het sap van een citroen bij heb gedaan tijdens het koken, aangezien de DMT extractie het makkelijkst gaat in een zuur milieu. Voorbereiding: Een dag lang erg weinig gegeten, en tyramine-bevattende stoffen zo veel mogelijk vermeden, aangezien deze ongewenste effecten kunnen veroorzaken i.c.m. de MAO remmer. Voordat we (ik en een vriend) begonnen hebben we de gordijnen dichtgedaan, alle lichten uitgedaan op één kaars na, wierook aangestoken, de bel uitgetrokken, alle deuren op slot gedaan en een psychedelic-ambient-achtige online radiozender opgezet. Vervolgens rond een uur of half 9 (wilde gok) de Peganum Harmala naar binnen gewerkt (bah!) en een minuut of 20 gewacht tot deze aan het werk zou zijn. Daarna het DMT extract naar binnen gewerkt, dat door de citroen echt heel erg smerig was. Nu was het wachten... De trip: Na 15 à 20 minuten begonnen de eerste closed-eye visuals te komen. Niet echt zoals ik ze gewend ben van de paddo’s; veelal zonder duidelijke kleuren. Heel ongeorganiseerd, donker en bewegend op de muziek. Dit nam me echt mee in m’n eigen lichaam en gedurende het half uur erna ben ik hier steeds verder in gegaan. Er kwamen wel steeds meer kleuren, maar de vormen bleven maar anders; ronde in elkaar draaiende cilinders waar ik doorheen gevoerd werd (van die persrollen in een drukkerij...) terwijl ik zeker wist dat daar bepaalde woorden bij hoorden, die ik ook voor me zag (kan me er alleen geen herinneren). Ik werd steeds misselijker, en de trip werd steeds heftiger. Ik voelde door de muziek dat alle dingen die in mijn lichaam vast zaten los werden geslingerd en in mijn buik werden opgehoopt, waardoor ik nog misselijker werd. Op een gegeven moment was ik het allemaal helemaal zat; mijn hele buik zat vol met dingen die ik helemaal niet nodig had en die eruit moesten. Ik zette de muziek uit, die duidelijk dit hele proces had aangewakkerd, en wankelde terug naar de bank. Ik pakte de emmer, die ik al klaar had gezet voor we begonnen, en kotste vol afschuw alles uit mijn lijf dat er niet in thuis hoorde. Dit was zo’n ontzettende climax, en ik voelde me ontzettend gezuiverd. Alles dat ik de laatste tijd onbewust had opgehoopt was er nu ineens uit... Ik lag op mijn rug op de bank, dit alles door mijn hoofd aan het laten gaan, en realiseerde me hoe blind ik de afgelopen tijd weer was geweest door deze ‘donkere’ dingen of geesten die nu ineens uit me waren gekomen mijn gemoedstoestand te laten bepalen. Ik zag in dat ik degene ben die beslist hoe ik me voel, en dat niemand daar aan hoort te komen. Ik zag in hoe fijn ik het heb in mijn leven, met alles om me heen; vrienden, vriendin, familie, alles viel in elkaar... Nu was de trip over (dacht ik), en ik was zo ontzettend blij dat ik verlost was van al het kwaads dat in mij had gezeten. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest, en ik realiseerde me weer waar ik eigenlijk voor leef, namelijk voor die kleine dingetjes die je vaak helemaal over het hoofd ziet en die overstemd worden door gemoedstoestanden die je helemaal niet nodig hebt. Ik snap nu ook ineens waarom ze Ayahuasca ‘Het Medicijn’ noemen. Het zuivert je totaal van alle slechte dingen die in je zitten. We deden het licht weer een beetje aan. Ik bleef nog even nagenieten, at een pannenkoek die mijn broer had laten liggen in de keuken, en ging weer liggen genieten. Na ongeveer een half uur (kan ook best een kwartier zijn geweest) begonnen er echter weer visuele vervormingen op te treden. Ik snapte ‘t niet echt, maar vond ‘t allemaal wel best. Deze trip duurde misschien een kwartier, maar was van een hele fijne aard. Ik lag in een dal dat bestond uit hele zachte vlakken van zijdeachtige tinten rood, groen en oranje. Als ik mijn ogen opendeed liepen er hele zachte stroompjes ‘iets’ over de tafel, die er zo’n 5 centimeter overheen zweefden. Ook had ik nog wat andere lichte visuals, zoals blauwe en roze mozaïekjes op het plafond. Dit ging echter langzaam over, ‘als een naschok bij een aardbeving’, zoals mijn vriend het heel treffend beschreef. Hier bleef het uiteindelijk wel bij, en ik voelde me echt herboren. Heerlijk. Conclusie: Het is wel heel heftig spul, en ik weet niet of ik er echt klaar voor was. Ik denk dat je het een keer moet hebben gedaan om te weten wat het met je doet, waarna je het meer onder controle kunt houden en er misschien zelfs nog wel meer uit kunt halen. Alles bij alles wel een fantastische ervaring...
To visit our webshop you must confirm that you are at least 18 years old.